Gespot: twéémaal Winnebago LeSharo!

Het gespotte exemplaar

Vorige week vertelden we al dat op bedrijventerrein Amsterdam Noord vaak iets interessants is te spotten. Toen lieten we een zeldzame Toyota Crown zien. Een straat verderop stond echter nog iets bijzonders: een Winnebago LeSharo! Verderop in de straat blijkt vervolgens nog een tweede exemplaar te staan. De kans dat je in Europa één LeSharo tegenkomt is al erg klein, laat staan twee.

De twee Winnebago LeSharo’s die wij tegenkwamen komen uit 1985 (die met de bruine striping) en uit 1988 (die met de grijsblauwe striping). Toevallig(?) zijn beide exemplaren sinds 1996 in Nederland, waarbij het opvallend is dat de ene op grijskenteken staat en de andere als een personenauto is geregistreerd. De campers zijn sinds respectievelijk 2017 en 2018 bij de huidige eigenaar.

Tekst gaat verder na de fotogallerij

Wat is een Winnebago LeSharo?

We kunnen ons voorstellen dat je nu met een belangrijke vraag zit: wat is een Winnebago LeSharo voor een ding? Winnebago is een vooral in Noord-Amerika bekende camperfabrikant, die al sinds 1958 bestaat. In 1983 introduceerde het merk de LeSharo in het zogenaamde Class B-segment, zeg maar het compacte campersegment. Het doel van de LeSharo was om de luxe van een grote camper te combineren met de zuinigheid van een personenauto. Zeker voor een Amerikaanse camper had de LeSharo dan ook een laag dak. Een opvallende spitse voorzijde maakte de aerodynamische vormgeving compleet.

De Winnebago LeSharo is eigenlijk een…

Komt de voorzijde van de Winnebago LeSharo je vaag bekend voor? Dat kan kloppen. De technische basis wordt gevormd door de toenmalige Renault Trafic, een busje dat verder geheel niet in Noord-Amerika werd geleverd. De voorwielaangedreven basis van de Trafic maakte het mogelijk om het woongedeelte van de camper laag te plaatsen, zodat je ondanks het lage dak gewoon kon staan. Naast zijn opvallende stroomlijnvorm had de camper ook een lichtgewicht bouw, waardoor hij ongeveer half zo zwaar was dan de gemiddelde Class C-camper.

Winnebago LeSharo is lekker zuinig

De LeSharo werd geleverd met een 2,2-liter viercilinder dieselmotor (na een jaar voorzien van een turbo) en een iets krachtiger 2,1-liter viercilinder benzinemotor, beide gewoon uit de schappen van Renault. De transmissie was respectievelijk een vier- en drietrapsautomaat. De stroomlijn en lichtgewicht bouw wierpen hun vruchten af. De diesel- en benzinemotor hadden een gemiddeld verbruik van respectievelijk 10,2 en 14,7 l/100 km, wat voor een camper uit die tijd echt heel netjes was. Zo speelde Winnebago met de LeSharo succesvol in op de vraag naar zuinige campers, die als gevolg van de energiecrises van de jaren ‘70 flink was toegenomen. Hoewel de diesel het zuinigst was, verdween die op een gegeven moment uit het aanbod omdat de benzinemotor veel betere prestaties leverde.

Verschillende varianten

De Winnebago LeSharo werd geleverd in een aantal varianten. Naast de standaardversie met laag dak, was er onder de naam Centauri ook een model met een conventioneel hoog dak, voor nog meer hoofdruimte in het woongedeelte. In de vorm van de Itasca Phasar was er ook een extra luxueuze variant. Itasca was korte tijd een luxe submerk van Winnebago. Opmerkelijk was de Winnebago Utility Van: een grote bestelbus op basis van de camper.

Tweede generatie Winnebago LeSharo

Voor modeljaar 1987 onderging de Winnebago LeSharo een facelift, die ook wel als de tweede modelgeneratie wordt gezien. De aerodynamica van de voorzijde werd verbeterd, het dak iets verhoogd en de camper kreeg een nieuwe achterzijde. De achterruit was groter en het reservewiel voortaan volledig opgenomen in de opbouw. Op technisch vlak werd van 1988 tot en met 1990 ook een handgeschakelde vijfbak geleverd. Echt grote wijzigingen bleven verder uit, totdat de productie in 1992 ten einde kwam. In totaal zijn ongeveer 21.000 LeSharo’s geproduceerd. Voor modeljaar 1995 werd de LeSharo opgevolgd door een Rialta, een vergelijkbaar model op basis van de Volkswagen Transporter.