Achtergrond

Hoe ben je begonnen met het verhuren van exclusieve auto’s?

“De reden was om zelf een Ferrari te kunnen blijven rijden. Het onderhouden ervan was heel lastig. Ik werkte op dat moment in het bedrijf van mijn vader in de tuinbouw, maar ik kon van dat salaris niet de auto onderhouden. Dan ga je zoeken naar oplossingen om alsnog die auto te kunnen rijden. Dat deed ik toen door mijn auto te verhuren. Op die manier ‘deel’ je als het ware de kosten met de huurders. Dat is hoe het allemaal begonnen is,” aldus de nuchtere Westlander.

Jongen uit het Westland

Dat Danny opgegroeid is tussen de kassen, blijkt al gauw tijdens de fotoshoot. Terwijl we bezig zijn, komt er een man aanfietsen vanuit de richting van een nabijgelegen huis. “Zo, dat is een mooie!” zegt de man met een plat Westlands accent. De man blijkt een kennis van Danny’s oom te zijn, die ook in de tuinbouw zat. De man blijkt Danny wel te kennen en er start een gesprek over werk, auto’s en vroeger. Er volgt al gauw een gesprek over hoe Danny in deze wereld terechtgekomen is en over vroeger. Een gevalletje ‘ouwe jongens krentenbrood’.

Wat voor auto’s verhuur je allemaal?

“Ik verhuur eigenlijk de meest exclusieve auto’s die er zijn, van alle merken. Het zijn met name niet praktische auto’s voor dagelijkse gebruik, echte sportwagens. Dit doen we voor mensen die zo’n auto willen rijden, maar niet willen kopen. Dan krijg je een bredere doelgroep die je deze ervaring van het rijden in zo’n auto kan laten beleven. We hebben vijftien merken, met soms meerdere modellen per merk. Het belangrijkste is de adrenalineboost of het gelukshormoon dat zo’n auto brengt. We brengen echt een beleving voor onze klanten. Het gebeurt ook vaak dat mensen zo’n ervaring cadeau doen. Ook worden onze auto’s gebruikt voor bruiloften, clipshoots en andere gelegenheden.”

Je verhuurt nu een Bugatti, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

“Om een Bugatti te kunnen gaan verhuren moet je goed weten hoe het allemaal zit met zo’n auto. De juiste auto vinden was een hele zoektocht. De weg er naar toe was vooral veel onderzoek doen, zowel naar de auto als naar een verdienmodel. De zaken wat betreft supercars moeten goed gaan, om zo’n hele bijzondere auto ook te kunnen gaan verhuren. Daarbij moet je er natuurlijk ook vanuit gaan dat er een keertje wat kapot gaat. Je begint bij de grote banken, om vervolgens te kijken of leasemaatschappijen je kunnen helpen. Die vonden het interessanter om tien auto’s van anderhalve ton te financieren, dan een auto van ruim een miljoen. Het past niet bij hun risicospreidende mentaliteit/business. Er is geen vergelijkbaar bedrijf dat dit ook doet, en dus was het lastig om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk heb ik vanuit een crowdfundingsplatorm de Bugatti proberen te financieren, maar dit was ook lastig. Ik had echter al getekend voor de Bugatti, dus ik moest hem afnemen. Ik kon er ook voor kiezen om de auto niet af te nemen, maar dan had ik een hoge boete moeten betalen. Ik heb er toen voor gekozen om auto’s die ik op dat moment verhuurde te verkopen. Toen ik bij autobedrijven langsging om een deel van mijn verhuurvoorraad te verkopen, vroegen ze waarom ik dat deed. Ik heb toen uitgelegd dat dat moest om de Bugatti te kunnen aanschaffen, waarna ik een tip kreeg van een potentiële investeerder. Met deze investeerder ben ik uiteindelijk in zee gegaan en was na drie weken de financiering rond. Het eerste idee voor het verhuren van een Bugatti, tot het moment dat ik hem kon gaan verhuren, heeft vijf jaar geduurd. ‘De aanhouder wint!’ zegt Danny met een glimlach.

Waarom was juist een Bugatti het einddoel en geen andere hypercar?

“Ik had het meeste vertrouwen in Bugatti, omdat het onder VAG (Volkswagen Group red.) valt. In Nederland zit ook een bedrijf wat hem kan onderhouden, Pon Automotive. Hij is ook relatief makkelijk te rijden, als een normale auto. De Bugatti die ik verhuur heeft ook niet bizar veel vermogen, want duizend pk vindt je tegenwoordig ook al in veel supercars. Ik ben er ook van overtuigd dat de Veyron niet in waarde gaat zakken. Dat was ook een belangrijke voorwaarde. Op die manier ben ik bij de Bugatti Veyron uitgekomen.”

Het ultieme doel is bereikt, het kunnen verhuren van een Bugatti. Wat is nu de volgende stap?

“We zien toch wel dat Nederland maar een klein land is. Mensen willen misschien wel deze kant opkomen om Europa te verkennen met zo’n Veyron, maar het zou midden in Europa ook goed kunnen werken. Het bestaande concept met hypercars zou misschien ook goed kunnen werken in een ander land in Europa. Een voorbeeld is bijvoorbeeld in omgeving van Monaco, Cannes en Saint Tropez. Een hypercar huren is een heel andere ervaring om te huren dan een supercar. Het zal nooit een massaproduct kunnen worden. Een hypercar zoals de Veyron is bij ons niet direct via de website te reserveren, in tegenstelling tot supercars. Voor de verhuur van de Veyron nodigen we klanten eerst uit voor een kennismakingsgesprek, gevolgd door een proefrit. Pas daarna bepalen we of de klant de auto voor een dag of week mee kan krijgen. Mensen kunnen wel vrijblijvend een offerte aanvragen, waarna ik hen uitnodig voor een gesprek. De verhuur van de Veyron was voor ons ook een soort proef, om de markt voor deze bijzondere auto beter te begrijpen. Vanuit dit startpunt verkennen we nu verdere mogelijkheden.”

Wat is de mooiste reactie die je hebt gehad tijdens/na het verhuren van een auto?

“De leukste reactie was een vrouw die een cadeau gaf aan haar man. De vrouw zei “ik heb hem al twintig jaar niet zo zien lachen”. Dat was wel een bizarre reactie, erg mooi. Ook hebben we een junior experience, waarbij kids tot tien jaar mee mogen rijden. Die kinderen die vragen dan alles, zonder filter. Kinderen zijn dan heel erg puur, dat is erg mooi. Die experience vind ik zelf ook het leukst om te doen, dan mag ik dromen uit laten komen.”

Wat was je eerste auto?

“Mijn eerste auto was een Opel Kadett GSI!” zegt Danny met een glimlach. “Die auto was allesbehalve standaard. Hij had een Recaro-interieur en ik liet er een schuifkanteldak in bouwen. De GSI had ook een opvallende kleur, een soort Bordeauxrood. En lawaai maken kon hij zeker, met die Remus-sportuitlaat. Het mooiste was dat ik hem uiteindelijk voor meer geld verkocht dan ik ervoor betaald had. Ik maakte altijd al winst op de auto’s die ik verkocht. Dat begon op jonge leeftijd met bootjes en brommers, en later werden het auto’s. Het speelgoed werd steeds groter en duurder. Mijn vader zei altijd: ‘Jij maakt van een kwartje een euro.’”

Waar komt je autopassie vandaan?

“Mijn liefde voor auto’s begon al toen ik als kind bij mijn moeder voorop de fiets zat. Ik zag bijzondere auto’s langskomen en die trokken meteen mijn aandacht. Toen ik ouder werd, begon ik ze na te tekenen. In mijn familie vonden mensen auto’s ook interessant; ze reden bijvoorbeeld in een BMW 7 Serie, maar echte supercars of sportwagens hadden we niet. Verder haalde ik veel plezier uit films zoals Knight Rider en Miami Vice. Het gevoel van rijden in een bijzondere auto maakt me nog steeds blij. Dat blijft speciaal, zelfs nu ik elke dag met dit soort auto’s werk. Ik vind de techniek en het design ook fantastisch. Het geeft me voldoening dat ik dit soort auto’s nu toegankelijker kan maken voor een breder publiek dan alleen de mensen die ze kunnen betalen.”